آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه رفتاری - شناختی و بررسی میزان تأثیر آن برتغییر پرخاشگری و کفایت اجتماعی نوجوانان پسر بد‌سرپرست ساکن خوابگاه‌های بهزیستی شهرستان تبریز

هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش گروهی کنترل خشم به شیوه رفتاری - شناختی بر تغییر پرخاشگری و کفایت اجتماعی نوجوانان پسر بد‌سرپرست ساکن خوابگاه‌های بهزیستی شهرستان تبریز بود. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری 22 نفر از نوجوانان پسر بد‌سرپرست ساکن در خوابگاه‌های بهزیستی شهرستان تبریز بودند که همگی به‌عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. یک هفته قبل از اجرای آموزش گروهی از هر دو گروه پیش‌آزمون به‌عمل آمد. سپس گروه آزمایش، 8 جلسه آموزش دیدند. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس‌آزمون به‌عمل آمد و داده‌ها با استفاده از آزمون کوواریانس ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ شدند. یافته‌ها حاکی از فقدان تأثیر آموزش گروهی مدیریت خشم بر تغییر پرخاشگری و مهارت اجتماعی نوجوانان بود. نتیجه اینکه آموزش گروهی به‌مدت 8 الی 10 جلسه، به‌عبارتی آموزش کوتاه مدت، صرفاً نمی‌تواند تأثیر چندانی در تغیر مشکلات رفتاری از جمله پرخاشگری داشته باشد. بنابراین، اقدامات آموزشی و درمانی برای اصلاح مشکلات رفتاری بالاخص گروه خاص چون کودکان، نوجوانان و جوانان بد‌سرپرست بایستی همه جانبه، عمیق و بلند مدت باشد.